ashch manatl 1

मनाचा थैमान ,
बेफाम लगाम ,
पळत सुटला कुठे ,
गतीचा हि ना भान ....

श्वास हि दमला ,
कसा शिवाशिवीचा खेळ हा,
लपंडाव क्षणाचा ,
मांडला खेळ आयुष्याचा ...

रेसकोर्स नाही जीवन,
इथे नात्यांची आहे गुंफण ,
हरून जिंकतो तो ,
ज्या साठी रडणारे शेकडो ..

रोज चं रात्र मनाला ,
स्वप्नांच्या गावी घेऊन जाते ,
उद्याचा सूर्य कुणास ठाऊक ,
तरी नव्या आशेत काळोख हि निजते ...

परी उत्तर नाही प्रश्नांचे काही
तरी प्रश्नांचे सम्राज जिंकता येत नाही
प्रश्नांच्या वाटा मांडे राखेत हि थाट
जिथे नुसताच देह पुरलेला असतो ..

गरगर फिरतो भोवरा जसा,
आपल्याच धुळीवर,
तसाच जीव गुदमरतो aata,
तुझ्या पायरीवर ....

मी कोण काय कशी ,
नुसताच मनात तंटा झाला,
पुन्हा पुन्हा शोधले मला,
कुठे क्षणात हा गुंता झाला ...

विचात आता वाहू लागले,
शब्द माझे नाहू लागले,
काव्य बनून सजले ते ,
वाह - वाही ही लुटू लागले ...

गूढ काव्याचा कळेना कुणा.
आर्त मनाची एक ना मना
माझेच शोध माझ्या भोवती
श्वास जात्या सारखे दळू लागले ..
========================================================

शब्द आहे फुल सुगंधी ..
शब्द कट्या सम बोचणारे..
शब्द कातर तेज ती ..
शब्दच घाव भरणारे ...

शब्द आहे सरिते सम
डोळ्यातून झरणारे ..
शब्द कधी शीला विशाल ती
अटळ  शेवट पाहणारे ..

शब्द जणू कातरवेळ ..
प्रेम गीत गाणारे.
कधी मेघ वेदनेचे होऊन
मनसोक्त बरसणारे ..

शब्द मोहक रुप आहे
काव्य चे बीज ते
भवनाचा आधार जरी
शब्दाचेच खेळ सारे ...

शब्द कधी साखर पाक..
कधी रस कडू कारल्याचा..
तिखट तुरट आंबट जरी ..
स्वाद जीवनास यांचा चं  ..

शब्द ढाल माझी
शब्द कधी तलवार माझी
लेखणी मध्यम आहे
ओढण्यास लगाम मनाची

शब्द अर्पण करते आज
शब्द्फुलांच्या चरणी ..
जगणे हि माझे शब्दच जणू
काव्य माझी संगिनी  ...
=======================================================================

आपलेच कर्म ना  ते,  मग भोग कोण भोगायचे..
दुसर्यावर आरोप मांडून , कां स्वतः अश्रू गळायचे ...

लाम्बवतच  चालली आहे ..सावली माझी ..
हा सूर्य उगवता कि... निजणारी ज्योती  ...
काय लिहलय कुणास ठाऊक ..अर्धवट रेश्या हाती .
अडकते आयुष्य .. ना तिमिराची साथ हि ....

काय वाईट आहे इथे.. पाषाणा सम जिने..
शीलाचे साम्राज्य हे .. कोण ऐकेल मनाचे गाणे..
मोल नाही इथे ...रक्ताच्या नात्यांचा ..
कसे निभावतील ते ..प्रेमानुबंध  हे ....