तूच एकटा

तू चंद्रापरी आहेस ..चांदण्यांच्या पाशात

किती तरी तुझ्या साठी पण त्यांच्या साठी तू एकटाच...

तू भृंगा फुलांवर बागडणारा .. मधुरसाच्या मोहात 

किती तरी कळ्या उमलल्या बागेत पण त्यांच्या साठी तू ऐकतच ...

तू सागर उफानलेला  .... तरंगाचा खेळ तुझ्या उरावर ..
पण त्या तीरासाठी तूच एकटा लाटांच्या भेटीस्तव...

 तू शरदाचा पाउस .. उन्माद मनी रचणारा

पण तहानलेल्या चकोरासाठी तूच एकटा रिझवणारा 

तू ब्रह्मांडातील तेजपुंज .. विखुरला किरणांनी भू मंडळ

पण जीवना साठी सूर्याचा अस्तित्व एकटा ....

तू स्वप्नांच्या कवडस्यात लपलेली एक इच्छा
पण पापण्याखाली सजलेलेल्या बागेत तूच एकटा ..

वेदनेचे कारण हजार आहेत पण
वर्णाच्या डागत दिसतोस तूच एकटा ..

हसण्याचे कारण कोण विचारते इथे

पण गालावरची खळी  बघणारा तूच एकटा  ..
 

अश्रू पाहून नाना रित्या प्रश केले त्यांनी

पण त्यांना विसावा देणारा  तूच एकटा  

गडद सर्वत्र ...काजवेही घरी परतले आज 

 पण अश्या तिमिरातही साथ देणारा तूच एकटा ..

charolya...

ओळख ते अश्रू सख्या हसण्या मागे दळलेले
अबोल शब्द माझे तुझ्या विरहात रळलेले
 हात हात घेण्यापूर्वी माझ मन मला विचारतो
काय ग तो खरच तुझ्यावर जीव ओवाळतो.. ????


मी निवडुंग सम होते त्याच्या नजरेने नाकारलेली
माझे अस्तित्व हि मलाच कधी कळले नाही
मी होते बाभळी रानातली
प्रेमा पुढे गुलाबाचे काटे हि सलले नाही

तू भृंगा आहेस स्वच्छंद वावरणारा
 मी तो फुल तुझ्या प्रतीक्षेत झुरणारा

विरहात सख्या गोडवा किती
गारवा हि मग हुरहूर घालतो
गोड गोड तुझ्या आठवणीत
तो श्रावण मज भिजवून पाहतो...   

परतीची वाट सख्या मी बघणे नाकारले
तू गेलास सोडून मला जेव्हा ते स्वप्न तिथेच ताडले...

गुंता हा शब्दांचा मला हि सुटेना
तुझ्या प्रीतीचा धागा तोडता तुटेना

का तुला तुझ्या काव्यात फासतोस
शब्दात माझे रूप मोडतोस
मी आहे उन्मुक्त पवन सखी
घे भरारी माझ्या छावेत अशी
पुन्हा भासे कधी हि कुणाची
तुला जरा अधिक प्रीती   

काळी जरी मी सख्या
पण तुझ्या साठीच उमलले
तू फिरून पहिले नाहीस
आणि माझे निर्माल्य झाले

मनाला का कारावास
ती सागरावरची तरंग आहे
भिर भिरणाऱ्या वार्याचा पंख आहे
 श्वास कोंडून इथे कुणी कधी का जगले ??
शिस्तीचे आयुष्य कुणास उमजले ??

कवितेच्या कवेत मला जरा रुजू दे
तुझ्या भावनेत मला बसू दे
लेखणीच्या नाकावारचे राग थोडे कमी होईल
तिच्या कुशीत मला आज निजू दे..........  

किती लटका नखरा हिचा
तुझ्या नावावर थबकते
जणू काही माझ्या पेक्षा
ही चं तुझ्यावर जीव ओवाळते  

एक ना जरा

एक ना जरा हाक त्या मनाची
कुजबुज माझ्या शब्दांची
मावळत्या सूर्याने सजवलेली
नदी काठी सांज वेळी
शांतता त्या ओढ्याची  ..........

एक ना जरा पडताना
अबोलीचे पुष्प तुझ्या अंगणी
सलतील काटे वेच धीर धरुनी
आणि सल उरलेली माझ्या मनी ...
 
एक ना जरा ते गाणे हृदयाचे
हसणाऱ्या डोळ्यांचे
मुक्या शब्दांचे
आणि भाव या मनाचे ....

एक ना जरा त्या सरीचे गाऱ्हाणे
त्यांना हि आवडते मेघाच्या कुशीत राहणे
पण ओढ धरणी ला भेटायची काही सुटेना
तसेच जसे प्रीतीचे धागे तुझ्या पासून तुटेना...