आल्या सरी सख्या तुझ भिजवायला माझ्या संगे
पण पाहताच तुला त्या दडल्या पापण्यामध्ये
प्रश्नाच्या जाळ्यात अडकले माझे मन
मी भिजवण्या आधीच तू कसा ओलाचिंब

हळूच तुझ्या पापण्यातून एक थेब कोसळला
अलगद वेचताच त्याला तो मला वदला
तुझ्या सख्या चे आहे खूप प्रेम तुझ्या वर
जीव ओततो तो तुझ्या प्रेमावर
त्याच्या दिलाची तूच आहेस राणी
नको सोडून जाऊ त्याला
*************************************************************************
त्याला वेदनेच्या दारी सोडताना ती ही कोसळली
पण परतीची वाट स्वतः नेच होती मोडली ....
*************************************************************************
भिजलेल्या देहाला जळताना मी पहिले
विरहाच्या प्रकेत क्षणात त्याला करप्ताना पहिले ....
**************************************************************************
आज निश्वास घेतला त्याला शेवटचा निरोप देताना
दाटून आले होते मन पण भिजल्या नाही पापण्या
त्याच्या जायच्या मार्गावर का म्हणून माझ्या आसवांचे आच्छादन
त्याला थांबण्या साठी केलेला एक अजून प्रयंत्न
ठाऊक आहे मला तो आता माझा नाही
पण आज हि मन माझे वेडे त्याच्या येण्याची वाट जोही.....
****************************************************************************
डोळ्यातल्या सागरात
जेव्हा तू राहिलास
का नाही माझ्या मनाला
त्यात पोहताना पाहिलास
***************************************************************************
तुझ्या अश्रूंची लाट माझ्या पापण्याचा तीरावर
दुखाचे डोंगर तू विसरलास काठावर..........
*****************************************************************************
माझ्या सागराच्या अहोतीने वाट तुझी जोहली
तू दिसलास नाही म्हणून ती परतली
*************************************************************************
विरहात काय रे सख्या सौंदर्याची कल्पना
जळतो प्रत्येक क्षण माझा आणि तुझ्या खोडकर भावना........
***************************************************************************
स्वप्नाच्या घरचे दृश्याच वेगळे
वास्तव्यात मात्र त्याचे पडले तुकडे.......
*************************************************************************
दोन क्षणाचा का होईना साथ तुझ्या लाभला
स्वप्नाच्या रुपात तो मी जगला..........
***************************************************************************
का रे स्वप्न आणि वास्तव्यात इतका भेद
का नाही जीवनातही स्वप्नाचा मेद..??????
************************************************************************

तुझ्या अबोल भाषेचा व्याकरण थोडा tough आहे,

तीन शब्दातील गोष्ट ती सांगायला का अवगढ आहे..???????

*************************************************************************

तुझ्या मनाचे system मला कळले नाही,

boot केली os पण hardware जुडले नाही,

insert केली cdrom पण त्यात सापडले नाही driver

पर्यंत केला net download चा पण आले त्यात virus

आता शक्य नाही complete system formatting

त्या पेक्ष्या सोपे try new machine

********************************************************************

तुझे अश्रुरूपी शब्द माझे मन भिजवत आहेत

माझ्या मनात ते गोंधळ घालत आहेत.....

*********************************************************************

दुखत असल्या वर जग कसा धावत येतो 

प्रत्येक आसवांची माझ्या तो मजा घेतो

मग सुख त्यांना का बघवत नाही

मी हसताना मात्र ते माझ्या सोबत हसत नाही.....  

******************************************************************

क्षण साधले तुला बोलायचे म्हणून

पण क्षण तो येता सगळेच विसरले

तुला सांगायचे होते माझे प्रेम  

पण ओठांवर येऊन शब्द परतले.....

***********************************************************************

 भाकरीचा एक तुकडा जसा भूखेल्याचा जीवन आहे
प्रेमाचे दोन शब्द तुझे मला मग निवांत मरण आहे
********************************************************************
प्रेमाच्या वेदना कितीही असहाय असो
तरी वेड्या मनाला कोण सावरावे
कितीही बोचले काटे हाताला
पण सख्याला मी गुलाबच द्यावे
****************************************************************
रात्र दिवसा चा खेळ हा
कसा कधी संपणार
तू सूर्य मी चंद्र
कसा मिलन होणार
तुझ्या प्रेमाच्या प्रकाशाने
मी प्रज्वालात आहे
तू नाहीस माझ्या जीवनात
म्हणून मी तुझ्या सावलीत
आपले  स्वप्न रंगत आहे....
****************************************************************
त्याच्या वेदनेचा रंग तो फक्त रक्त म्हणून झळकला
वेदना होती म्हणून गुलाबानेही जीव त्यात ओतला......
**************************************************************
उगाच नाही सख्या त्या गुलाबाला रंग आले
माझ्या प्रेमाच्या रंगाने ते फुल नाहून गेले......
*************************************************************
माझ्या अश्रूंची तू काय किमत देणार
तुझ्या हसण्या मागे हि यांचा बलिदान आहे...
************************************************************

माणसाला माणूस बघत नाही

पण दगडात देव शोधतो

उपाश्या पोटी निजलेला दिसत नाही 

पण गाभार्यात पंच पक्कावान चढवतो

हा स्वार्थ आहे का आंधळेपणा 

इथे जीव चा नाही लेना देना

निर्जीव सत्य नसला तरी 

जीव ओठून त्याची होते सेवा........

**********************************************************************

भूल म्हणून तुला परत आठवून पाहते 

तुझ्या आठवणी हृदयी साठवून पाहते 

*****************************************************************

तुझ्या माझ्या प्रीतीचे क्षण मी मोजले

जशी मोत्याची शिम्प ताशे ते मज गवसले 

**********************************************************************

कोंड्तोय श्वास रडतोय मन
जीवाची होतीये फार उधळण
कसले कायदे तुमच्या मातीचे
जिथे माणसालाच नाही माणसाच्या
अस्तित्वाची  आठवण  

**********************************************************************

उसने मागितले त्याने हृदय मला

व्याजाचा मी सौदा केला

पण तो परतलाच नाही

हृदया सोबत स्वप्नांचा 

व्याज हि बुडाला  ..............

************************************************************************

दूर देशी मज काही नको तुझी आठवणच पुरे

पण काजवे अंधारातही फिरकले नाही तिकडे... 

***********************************************************************

आता नाही सख्या मला तुझ्या परतण्याची ओढ

दुखांशी झाली मैत्री नको त्यात वजा नाही जोड........  

*************************************************************************

त्याला काय ठाऊक 

अथांग सागर

उफान्लेल्या मनाच्या लहरी 

जशी कोसळते रेत हातातून 

तश्या कोसळल्या त्यात सरी ........

**************************************************************************

लकीरो से दोस्ती कि दुहाई ना कर, दोस्ती कभी लकीरो के बदौलत नही होती ,

ये किस्मत कि बात ही क्युकी दोस्ती इन्सान कि जिंदगी में दौलत से कम नही होती..

************************************************************************

ना दावा काम आई न दुआ काम आई जब 

जिन्दगी ने रुलानाही चाहती है तो 

मुस्कुराने केलिए कोई वजह काम ना आई..

************************************************************************

दुनिया का दस्तूर ही कुछ ऐसा है

जलता रहा चिराग रौशनी के लिए 

पर शामियाने में फिर भी अँधेरा है..... 

**********************************************************************

क्या कुसूर है उस दिया का 

जिसने बाती को पन्हा दी

 उसने अपनी जिंदगी 

रोशनी के लिए फनाह की 

खुद तो जल गयी लौ 

पर दिए पर लगा इलज़ाम

इसकी ही पनाह में गयी है 

उस बाती की जान.....

*************************************************************************

क्या खूब थामा आपने समां , बहार को भी रोक लिए ,

बारिश की बूंदों अपनी पलकों में कैद किया ,

उस दिन जब महफ़िल रंग लायी थी 

आपके तरानों के एक एक लफ्ज़ में दुहाई थी

क्या कहते हम वहा 

आपकी मुहब्बत देखर मेरी भी आंखे भर आई थी 

कुछ नम पलकों से आपने उनका नाम पुकारा

तारीफ की उसकी और इलज़ाम आपने सर डाला

क्या यही वफ़ा-ऐ-मुहब्बत है 

जहाँ   सिर्फ गम की ही खिदमत है..

***********************************************************************