तुला भांडताना मी उगाच रुसावे
शब्द माझे तुज्या ओठांवर हसावे
त्या शब्दाना गुंफून तू काव्य करावे
कव्यातच मी हरवून जावे ..
शब्द शब्दात तुला शोधावे
लेखनितुन तुजे रूप पजरावे
तुला वर्णित कविते मधे
कव्यातच मी हरवून जावे ...
असह्य होतात त्या भावना सुचेना कसे बालू त्याना
मग चालू होते विचारांची धडपड
गोंधळलेल्या मनाला तुझी ओढ़ ...
तुझ्या आठवणीचा ज्वर पोहोचला १०० डिग्री वर
कसे हे उन्हाळे मी झेलणार
कधी तुझ्या प्रेमाचा श्रावण बरसणार ...
जालीम दुनिया के दस्तूर अजीब है
कोई जलाता है भीगे मौसम में
किसी की तड़प की तपन से कहर है
मांडतो जेव्हा सये वेदना कागदावर
तो हि पुसतो डोळे तेव्हा लेखणीचा पदरावर
महफिल जी रंगवते
ती गझल माझी असते
पण शब्द शब्द त्याचा
फक्त तुझ्या साठी सजते ....
तू चिंब भिजून माझ्या पाशात आली
जणू फुललेली वेळ ती श्रावणात नाहली
ते लाजाळूचे झाड हि लाजले असेल तेव्हा
पाहून तुझ्या मुखावर लाजलेली गुलाबी आभा ...
तुझे रूप आधीच गोजिरे कविते
सईच्या रूपांनी ते मोहक अजून होते ...
गुलाबाचे फुल टिपताना सये
काट्यांचा दुख मनात येतो
कळी पासून फुला पर्यत साथ त्याची असते
आणि मी त्याचा प्राण हिसकावून आणतो
तो चंद्र हि आज ढगाआड लपला
पाहून तुझा गोजिर मुखडा
चला परत त्या दूर देशी
स्वप्नाच्या कुशीत
तुझ्या सवे
स्वप्न प्रीतीचे सजवायला
हळूच पापण्या खालून मग
स्वप्नात तुझ्या रंग भरायला ...
नको सजना दृष्ट लावू चंद्र लागल जाळायला
शब्द शोधता झाले वैरी कविता लागली रडायला
तुला कळते का रे माझ्या मनाचे झोके
कसे मांडतोस तंतोतन ह्या वेड्या मनाचे ठोके..
जुन्या क्षणांची जुनीच गाथा नव्याने मांडूया
हरलेल डाव आज पुन्हा एकदा खेळूया ...
आसवांची शिदोरी माहेरी दिली
सासरचे काटे वाट सोडेना आता ...
किती अजून जपून तू चालशील सख्या
एक दिवस जगणेच विसरशील जगात या ...
अपेक्षांचे घर कधी श्रीमंत नाही
जसे भेटले तसे निभवावे
...
किती अजून खेळणार शब्दाचे खेळ तू
मनातल्या भावना जड झालाय का आता ..???
पुन्हा मना एक कवितेत भर तू
शब्दात तुझ्या मला उतरायचे आता ...
मी टाकाऊ करार देऊन ते
पुसतील का ह्या देहाला
शब्दाचे पोकळ वार से वेदनेचे तीर झाले
असहनीय हे आता मनाला
सागरात किती हि भारती हो गंगेची
क्षार त्याचा संपेल कधी का ???
उजाड ह्या जगात प्रेमाचा झरा
तरी रिता केला वेदनेचा घडा...
चला आता निषे ने दिली साद आम्हा
उद्या भेटू मेहफिलत तुमच्या
नवीन प्रश्न सोडवायला
शुभ घ्यावा आता...
शुभ रात्री ....
शब्द माझे तुज्या ओठांवर हसावे
त्या शब्दाना गुंफून तू काव्य करावे
कव्यातच मी हरवून जावे ..
शब्द शब्दात तुला शोधावे
लेखनितुन तुजे रूप पजरावे
तुला वर्णित कविते मधे
कव्यातच मी हरवून जावे ...
असह्य होतात त्या भावना सुचेना कसे बालू त्याना
मग चालू होते विचारांची धडपड
गोंधळलेल्या मनाला तुझी ओढ़ ...
तुझ्या आठवणीचा ज्वर पोहोचला १०० डिग्री वर
कसे हे उन्हाळे मी झेलणार
कधी तुझ्या प्रेमाचा श्रावण बरसणार ...
जालीम दुनिया के दस्तूर अजीब है
कोई जलाता है भीगे मौसम में
किसी की तड़प की तपन से कहर है
मांडतो जेव्हा सये वेदना कागदावर
तो हि पुसतो डोळे तेव्हा लेखणीचा पदरावर
महफिल जी रंगवते
ती गझल माझी असते
पण शब्द शब्द त्याचा
फक्त तुझ्या साठी सजते ....
तू चिंब भिजून माझ्या पाशात आली
जणू फुललेली वेळ ती श्रावणात नाहली
ते लाजाळूचे झाड हि लाजले असेल तेव्हा
पाहून तुझ्या मुखावर लाजलेली गुलाबी आभा ...
तुझे रूप आधीच गोजिरे कविते
सईच्या रूपांनी ते मोहक अजून होते ...
गुलाबाचे फुल टिपताना सये
काट्यांचा दुख मनात येतो
कळी पासून फुला पर्यत साथ त्याची असते
आणि मी त्याचा प्राण हिसकावून आणतो
तो चंद्र हि आज ढगाआड लपला
पाहून तुझा गोजिर मुखडा
चला परत त्या दूर देशी
स्वप्नाच्या कुशीत
तुझ्या सवे
स्वप्न प्रीतीचे सजवायला
हळूच पापण्या खालून मग
स्वप्नात तुझ्या रंग भरायला ...
नको सजना दृष्ट लावू चंद्र लागल जाळायला
शब्द शोधता झाले वैरी कविता लागली रडायला
तुला कळते का रे माझ्या मनाचे झोके
कसे मांडतोस तंतोतन ह्या वेड्या मनाचे ठोके..
जुन्या क्षणांची जुनीच गाथा नव्याने मांडूया
हरलेल डाव आज पुन्हा एकदा खेळूया ...
आसवांची शिदोरी माहेरी दिली
सासरचे काटे वाट सोडेना आता ...
किती अजून जपून तू चालशील सख्या
एक दिवस जगणेच विसरशील जगात या ...
अपेक्षांचे घर कधी श्रीमंत नाही
जसे भेटले तसे निभवावे
...
किती अजून खेळणार शब्दाचे खेळ तू
मनातल्या भावना जड झालाय का आता ..???
पुन्हा मना एक कवितेत भर तू
शब्दात तुझ्या मला उतरायचे आता ...
मी टाकाऊ करार देऊन ते
पुसतील का ह्या देहाला
शब्दाचे पोकळ वार से वेदनेचे तीर झाले
असहनीय हे आता मनाला
सागरात किती हि भारती हो गंगेची
क्षार त्याचा संपेल कधी का ???
उजाड ह्या जगात प्रेमाचा झरा
तरी रिता केला वेदनेचा घडा...
चला आता निषे ने दिली साद आम्हा
उद्या भेटू मेहफिलत तुमच्या
नवीन प्रश्न सोडवायला
शुभ घ्यावा आता...
शुभ रात्री ....
No comments:
Post a Comment